Eksel behaalde voor de derde keer in zijn geschiedenis de titel in 2e provinciale. Wij blikken uitgebreid terug op deze titels in onze tijdsreis!
Na de Tweede Wereldoorlog promoveert Eksel al snel naar 2e provinciale. Eksel wordt daar een vaste waarde en blijft onder het bewind van voorzitter Henri Snoeckx uiteindelijk 13 jaar aan één stuk actief op het tweede provinciale niveau, dat is tot op heden de langste periode dat groen-rood zonder te stijgen of zakken op één niveau uitkwam. Titelambities kon FC in die lange periode echter nooit koesteren. Een 4e plaats was het beste resultaat. De laatste drie seizoenen eindigde Eksel wel in de subtop met evenveel keer een zesde stek. Met coach Gerrit Schuurmans kwam er verandering aan deze consequente periode. Met hem aan het roer bereikte groen-rood zijn hoogtepunt in het tot dusver 29-jarige bestaan en kon het het niet alleen zijn derde kampioenschap vieren, maar ook en vooral voor het eerst doorstoten naar de hoogste provinciale afdeling.
De confrontatie in en tegen Gerhees werd uiteindelijk de kampioenenmatch voor FC. Maar liefst 750 toeschouwers kwamen opdagen voor dit historisch treffen waar het lang nagelbijten was voor Eksel. Pas in de 85e minuut zorgde Hendrix op aangeven van Schuurmans voor de winning-goal. Na afloop heerste er een ware overrompeling op het terrein waarbij de bezoekende spelers in triomf werden rondgedragen, zo viel te lezen in Het Belang van Limburg.
Een seizoen later moest Eksel echter alweer afscheid nemen van 1e provinciale. Een 11e plaats volstond niet om de redding veilig te stellen.
Meer op:
14 jaar later is het opnieuw prijs voor groen-rood, maar in tegenstelling tot de 1e titel die FC veroverde in 2e provinciale was de aanloop naar dit kampioenschap een stuk woeliger. In plaats van 13 jaar aan één stuk actief te zijn in 2e provinciale werden de jaren ’70 een erg woelig decennium waarin FC maar liefst 4 keer degradeerde en 3 keer promoveerde. In het oog van de storm veranderde Eksel zijn visie ook drastisch en liet zo goed als zijn voltallige spelerskern vertrekken, waardoor het juniorenelftal gepromoveerd werd tot eerste ploeg. Veel hoogtes en laagtes dus waarbij de degradatie naar 4e provinciale in 1976 ongetwijfeld het dieptepunt vormde. Het verblijf in de laagste provinciale afdeling bleef gelukkig beperkt tot één jaar en de titel in 4e provinciale in 1977 vormde de start van een ongekend opmars met eigen jongens in de hoofdrol. In 1979 promoveerde Eksel als 2e naar 2e provinciale. Als promovendus gooit FC meteen hoge ogen in tweede provinciale en eindigt het onder coach Emiel d’Hooge twee keer derde. Wanneer Hugo Schraepen het daaropvolgende seizoen overneemt klimt Eksel zowaar nog een plaatsje en eindigt het 2e, waarna een seizoen volgt dat de geschiedenisboeken zou ingaan als het hoogtepunt in ons bestaan…
Eksel begint daverend aan de competitie en sluit zijn 7 eerste duels allen winnend af. Kinrooi maakt uiteindelijk een einde aan deze zegereeks en dat vormt ook meteen de start van een mindere periode. 3 weken later verliest groen-rood ook de leiderplaats aan Kaulille. De titelstrijd lijkt oorspronkelijk tussen herstkampioen Boorsem en Overpelt te gaan, maar wanneer Eksel opnieuw tegenover Kinrooi staat op speeldag 25 geraakt het terug in zijn vorm van het seizoensbegin. Groen-rood geeft sinds die match geen punt meer prijs! Het komt op gelijke hoogte van Boorsem en dwingt uiteindelijk testmatchen af! In Meeuwen dagen maar liefst 3600 supporters op om te zien wie het felbegeerde ticket naar 1e provinciale bemachtigt. In een ‘nerveuze en krampachtige wedstrijd’, zoals Het Belang van Limburg het omschrijft, wordt er niet gescoord, waardoor de daaropvolgende donderdag een tweede testwedstrijd volgde. Ook in deze tweede titanenstrijd, waar het spel kwalitatief wel beter was dan de match daarvoor, kon geen van beide teams zich in 90 minuten van de ander onderscheidden: 1-1 was de eindstand. Eksel was op achterstand gekomen, maar kwam nog voor de rust orde op zaken stellen via Witters. Verlengingen in een tweede testmatch, spannender is haast niet mogelijk. Voor groen-rood was het overigens de 6e keer in 7e jaar dat het de eindronde speelde. Deze ervaring in deze zenuwslopende na-seizoenscompetitie leek FC ook te helpen op dit ultieme moment: de 3000 opgedaagde supporters, een duizelingwekkend aantal in het provinciale voetbal, zagen Eksel in deze verlengingen de lakens naar zich toe trekken. Ulenaers en Gijbels zorgden voor een 3-1 eindstand en brachten Eksel in extase: na 14 jaar afwezigheid keert Eksel terug naar 1e provinciale!
Een “uitzuivering” van de spelerskern, enkel Ekselaars in het eerste elftal, promoties zonder problemen verteren, jaren na elkaar een eindronde-ticket veroveren en vanuit 3e provinciale in enkele jaren tijd klimmen naar eerste provinciale, het lijkt een droomscenario dat groen-rood nooit meer zal kunnen evenaren…
Meer op:
De terugblik op dit seizoenenjaar kan je lezen op deze pagina.