Dit treffen lokte de grote massa en aan sensatie en emotievolle momenten ontbrak het niet. De bezoekers met de bedrijvige Schuurmans combineerden uitstekend, maar toch liep het niet gesmeerd in de aanval want de eindschoten van Heylen en Kenis misten de goede richting. De thuisploeg reageerde op ontsnappingen langs Hemeleers en Lievens en ook af en toe dreigde er gevaar voor Beyen, die flink werd bijgestaan door Witters en Kerkhofs. De bezoekers oefenden wel meer druk uit, doch Hendrix had pech bij het schieten want meermaals ging het naast of over de kooi. In de 24e minuut hadden de bezoekers geluk toen Vandingelen een open kans liet liggen. Ditzelfde toneel speelde er zich af voor de lokale doelmond, toen een voorzet van Heylen voor de doellijn rolde en Kenis en Hendrix e-om beurt de kans verkeken. vijf minuten voor de rust kogelde Hendrix op de lat en toen laaide de strijd op onder luidruchtige aanmoedigingen. 

Na kampwisseling verliep het spel een halfuur verdeeld en aan weerzijden deden zich schermutselingen voor die zonder resultaat bleven. Het laatste kwartier nam Eksel weer het offensief, driemaal moest doelman Aerts handelend optreden en met de 83e minuut na voorbereidend werk van Schuurmans schoot Hendrix het enige doelpunt tegen de netten. 

Na afloop heerste er een ware overrompeling op het terrein. De bezoekende spelers werden in triomf rondgedragen. Nadat de plaatselijke kapiteitn Hemeleers een bloemstuk overhandigde werden de kampioenen letterlijk en figuurlijk in de bloemetjes gezet. 

Doelpunt: 85′ Hendrix

Toeschouwers: 750

Scheidsrechter: Moons

Opstelling Eksel: Beyen, Meus, P. Kerkhofs, Witters, Achten, A. Kerkhofs, Schuurmans, Heylen, Kenis, Hendrix, Vanhove.