DE BEGINJAREN
In 1938 ziet Eksel FC het levenslicht. Onder stamnummer 2639 en in de kleuren groen en rood zal de gloednieuwe vereniging meteen zijn eerste successen boeken. Al in het eerste competitiejaar wordt Eksel zowaar kampioen in 3e gewestelijke. Van een knalstart gesproken!
De eerste Ekselse helden: groen-rood wordt kampioen in zijn eerste levensjaar.
EKSEL KLIMT OP
Eksel bevestigt en wordt langzaam aan een vaste waarde in het provinciale voetbal. Na de 2e wereldoorlog verovert het na twee seizoenen in de subtop (een 4e plaats in 1953 en een 6e plaats in 1954) de titel in derde provinciale waardoor groen-rood in het seizoen 1955-1956 voor het eerst in zijn bestaan in tweede provinciale uitkomt! Ook op een niveautje hoger staat Eksel meer dan zijn mannetje. De verplaatsingen naar “Het Sparrenhof” zijn steeds een zware opgave voor de opponenten van FC en groen-rood blijft uiteindelijk onder het bewind van voorzitter Henri Snoeckx 13 opeenvolgende jaren actief in de Limburgse 2e provinciale, tot op heden de langste reeks zonder promotie of degradatie. Titelambities kon FC in die lange periode echter nooit koesteren. Een 4e plaats was het beste resultaat. Na drie seizoenen op plaats 6 veranderde dat en mocht Eksel zich stilaan een subtopper noemen. Onder Coach Gerrit Schuurmans bereike Eksel in seizoen 1967-1968 zijn hoogtepunt in het tot dusver 29-jarige bestaan en kon het niet alleen zijn derde kampioenschap vieren, maar ook en vooral voor het eerst doorstoten naar de hoogste provinciale afdeling. Op het veld van Gerhees verzekert het zich voor het oog van maar liefst 750 toeschouwers van promotie naar eerste provinciale. In minuut 85 zorgt Hendrix voor het enige doelpunt en kon het feest losbarsten. “Na afloop heerste er een ware overrompeling op het terrein waarbij de bezoekende spelers in triomf werden rond gedragen.”, zo viel te lezen in Het Belang van Limburg.
Een beeld uit de kampioenenwedstrijd in ’68 te Gerhees.
VAN HEMEL NAAR HEL EN TERUG
Een top wordt bijna steeds gevolgd door een dal, en dat was in de Ekselse voetbalgeschiedenis niet anders. In minder dan 10 jaar zakte Eksel van 1e provinciale terug naar 4e provinciale. Een zwarte bladzijde uit de clubgeschiedenis die we liefst zo snel mogelijk omdraaien. Na een drastische koerswijziging waarbij de volledige juniorenploeg tot eerste elftal wordt gepromoveerd gaat het terug beter voor Eksel. In 1977 wordt de weg naar boven terug ingezet en behaalt groen-rood een nieuwe kampioenschapstitel in 4e provinciale, na een uiterst spannende terugronde. Ook in derde provinciale blijft het Eksel verblijf beperkt. Nadat het in zijn eerste seizoen in 3e nog via de eindronde moest verzekeren van het behoud, zorgde diezelfde eindronde een jaar later ervoor dat Eksel kon promoveren, en dat met een ploeg waarvan de middenmoot het hoogst haalbare leek. Na een nederlaag in de eerste ronde tegen Kinrooi (met een terugwedstrijd voor 600 toeschouwers), viel de beslissing in en tegen Eigenbilzen. Ondanks Eksel 0-2 en zelfs 2-4 voorkwam, eindigde de match op een legendarisch 4-4 gelijkspel, waardoor penalty’s over promotie zouden beslissen. Jos Winters zorgde uiteindelijk voor de verlossing en knalde Eksel vanop de stip terug naar tweede provinciale.
VOOR HET OOG VAN 3000 SUPPORTERS KAMPIOEN!
Coach Schraepen wordt op handen gedragen na het behalen van de titel.
Wie dacht dat de titel naar 2e het einde vormde van de Ekselse glorie-periode heeft het aan het foute eind. Ook in tweede provinciale gaat groen-rood door op zijn elan en blijft het in de winnig mood! De overgang naar een niveau hoger wordt moeiteloos verteerd en Eksel eindigt zijn eerste twee seizoenen in tweede provinciale als derde. Tussendoor gooit het ook hoge ogen in de Beker van België door achtereenvolgens Rotm, Hoogstraten en Rapid Spouwen uit te schakelen, waarna tweedeklasser Oudenaarde groen-rood met het kleinste verschil kon uitschakelen. De goede jaren bereiken hun climax in Seizoen 1982-1983. In het vierde seizoen in 2e provinciale begint Eksel uitstekend aan de competitie met 7 overwinningen op een rij. Kinrooi maakt uiteindelijk een einde aan deze zegereeks en 3 weken later verliest groen-rood ook de leiderplaats aan Kaulille. De titelstrijd lijkt oorspronkelijk tussen herfstkampioen Boorsem en Overpelt te gaan, maar Eksel eindigt het seizoen zoals het gestart is en geeft geen puntje meer prijs! Het komt op gelijke hoogte van Boorsem en dwingt uiteindelijk testmatchen af! De 3600 supporters die in Meeuwen opdaagden voor deze testwedstrijd bleven op hun honger zitten en zagen geen goals in een “nerveuze en krampachtige wedstrijd” zoals HBvL het omschrijft waardoor de daaropvolgende donderdag een tweede testwedstrijd volgde. Ook in deze tweede titanenstrijd, waar het spel kwalitatief wel beter was dan de match daarvoor, kon geen van beide teams zich in 90 minuten van de ander onderscheidden: 1-1 was de eindstand. Verlengingen in een tweede testmatch, spannender is haast niet mogelijk. Voor groen-rood was het overigens de 6e keer in 7e jaar dat het de eindronde speelde. Deze ervaring in deze zenuwslopende na- seizoenscompetitie leek FC ook te helpen op dit ultieme moment: de 3000 opgedaagde supporters, een duizelingwekkend aantal in het provinciale voetbal, zagen Eksel in deze verlengingen de lakens naar zich toe trekken. Ulenaers en Gijbels zorgden voor een 3-1 eindstand en brachten Eksel in extase: na 14 jaar afwezigheid keert Eksel terug naar 1e provinciale na twee partijen die gerust als de ‘Match van de Eeuw‘ gezien kunnen worden.
Tussen tweede en derde
Het verblijf in de hoogste provinciale afdeling blijft beperkt tot twee seeizoenen. Na de gloriejaren van groen-rood komt Eksel in de jaren ’80 uit in tweede en derde provinciale. Na 10 “grijze” jaren is het hoog tijd voor een nieuwe titel, moeten de scenaristen hierboven gedacht hebben. Met Franco Canale verscheen er in 1993 een kleurrijk figuur in Eksel. In zijn eerste volledige seizoen als coach bij KFC moest hij de koppositie aanvankelijk aan Lindelhoeven en later Achel laten, maar wanneer beide titelconcurrenten elkaar de degens kruisen, kan Eksel als derde hond profiteren en verovert het verrassend de koppositie. Eksel begon zowaar te geloven in de titel en kwam hier ook steeds dichter bij. Twee weken voor het seizoenseinde mocht de champagne eerst nog de frigo in nadat eerste achtervolger Linde Peer Eksel op een gelijkspel hield, maar nadat hekkensluiter Hamont 2 dagen later met een 7-1 pandoering huiswaarts gestuurd werd, mocht Eksel de kurken toch laten knallen. Eksel verovert wederom de titel in derde provinciale en mag weer naar tweede!
De traditionele vreugdestaferelen na de titel in ‘9
Ook na de titel in ’95 bleef bovenstaande tussentitel vrij accuraat en blijft Eksel de periodes in tweede en derde provinciale met elkaar afwisselen. Na 5 jaar in tweede provinciale degradeert het immers terug naar 3e provinciale. KFC Eksel begon de 21e eeuw zo in mineur. De jaren rond de eeuwwisseling worden gedomineerd door spits Ali Akkus, die zich 5 keer in 7 jaar clubtopschutter mag noemen. Ondanks de goals van Akkus posteert groen-rood zich zowat ieder jaar in de middenmoot. Te weinig voor een ploeg die tweede provinciale ambieert en dus staat er zowat ieder siezoen ook een andere coach aan het roer in het Sparrenstadion. Nadat Eksel in 2005 en 2006 ontsnapt aan degradatie naar het laagste provinciale niveau komt er met de aanstelling van Bart Kerkhofs als trainer een definitieve kentering. In seizoen 2006-2007 grijpt Eksel ondanks een jaar met slechts 4 nederlagen nog nipt naast de titel en moet het vrede nemen met een 2e plaats achter Reppel, maar één jaar later is het wel prijs.
In het successeizoen 2007-2008 raakte Eksel in een tweestrijd om de titel verzeild met Kadijk. Op 6 speeldagen van het competitie-einde stonden beide tenoren in het Sparrenstadion tegenover elkaar. Voor het oog van zo’n 400 toeschouwers kon Eksel zijn eerste achtervolger op een 2-2 gelijkspel houden en zo zijn voorsprong van 5 punten behouden. Op de voorlaatste speeldag was het dan uiteindelijk bingo en mocht groen-rood op het veld van Grote Brogel de titel vieren. Het kampioenschap werd uitbundig gevierd en Eksel kon van zijn laatste wedstrijd, de derby in en tegen Wijchmaal, een feestwedstrijd maken: spelers en fans trokken met de fiets in stoet naar de ploeg uit Peer.
Een nieuwe wind
Ook in tweede provinciale blijft KFC aanvankelijk goed meedraaien bovenin met een 7e en 3e plaats, maar daarna ruilt het de subtop in voor de middenmoot. Met goalgetters als Bart Vanendert, Jelle Vreys en Jorg Goutsmet komt Eksel zelden in de problemen, toch lijkt niet alles koek en ei in het Sparrenstadion. Het publiek haakt af en in het eerste elftal zijn maar bijster weinig jongens uit de eigen gemeente te bewonderen. Achter de schermen neemt een nieuw, jonger bestuur het heft in handen. Het wijst coach Raymond Jaspers de deur en promoveert Steven Moons tot speler-trainer. Op het veld speelde groen-rood het seizoen 2012-2013 in de grijze middenmoot. Over de 10e plaats en de 37 behaalde punten valt weinig te zeggen. Vanaf seizoen 2013-2014 waait er een nieuwe wind doorheen de club. Het vernieuwde Ekselse bestuur kuist de A-kern uit: veel spelers vertrokken, jonge Ekselse talenten werden in hun plaats aangetrokken. De verwachtingen voor het jonge, onervaren team van Jurgen Corstjens waren dan ook laag. Toch werd het één van de mooiste seizoenen uit de recente geschiedenis van rood-groen: KFC verraste vriend en vijand en draaide moeiteloos mee in tweede provinciale. Na verlies op de openingsspeeldag werd er maar liefst 8 wedstrijden niet verloren. Eksel leek toen al zeker van het beoogde behoud, maar kende dan een even grote dip met 7 wedstrijden zonder zege. Na nieuwjaar kwam er meer stabiliteit en verloor rood-groen nog slechts 4 keer. Met fris en dartel voetbal werden maar liefst 45 punten gehaald, waarmee Eksel knap 8ste werd. Het Ekselse publiek, dat al enkele seizoenen afgehaakt was, kwam terug massaal naar het Sparrenstadion en na vele thuiswedstrijden volgde een feestje tot in de vroege uurtjes. Op de slotspeeldag ging KFC op bezoek bij Racing Peer, dat bij winst kampioen was. Groen-rood verbrodde het titelfeestje echter en speelde 2-2 gelijk, waardoor Koersel in extremis met de titel ging lopen.
Voor het eerst sinds lang terug de stadsderby tegen hechtel: dat gaat gepaard met veel volk en veel vuur
Het overweldigende debuutseizoen van het “nieuwe” KFC Eksel kent echter geen gevolg. In wat het jaar van de bevestiging moest worden degradeerde groen-rood kansloos naar derde provinciale, na een seizoen vol blessureleed en met slechts 6 overwinningen. Ondanks de degradatie blijft KFC trouw aan zijn visie en blijft de hele spelerskern (inclusief coach Corstjens) intact en dat loont. Daarenboven kent de degradatie ook één voordeel: voor het eerst in 9 jaar staat de gemeentelijke derby met Hechtel FC namelijk terug op het menu: twee matchen die garant staan voor heel wat volk, inzet en prestige. De ambitie van groen-rood is duidelijk: zo snel mogelijk terug opgaan naar tweede provinciale. Kampioen worden lukte echter niet: Anadol bleek een maatje te groot en stond van begin tot eind van het seizoen op kop. Eksel draaide wel goed mee bovenaan en behaalde uiteindelijk een eindrondeticket. Hierin schakelde het Rosmeer uit in zijn eerste ronde, maar reeksgenoot Turkse bleek een ronde later een maatje te groot. Eksel zag zijn verblijf in derde provinciale dus verlengd met één jaar.
Feest in Tervant: Eksel promoveert via de eindronde na 2 jaar in derde provinciale terug naar 2e
Het tweede seizoen in derde provinciale, seizoen 2016-2017, werd aangevat met een nieuwe coach: Eddy Jannis mocht de bakens uitzetten bij rood-groen, al bleek dit later maar voor heel even te zijn. Na 5 duels werd de Ekselaar ontslagen: een 4-5 nederlaag tegen Wijchmaal was de druppel, nadat voorheen ook slechts 1 van zijn eerste 4 duels winnend kon afsluiten. Te weinig voor een titelkandidaat. Ex-profvoetballer Daniël Scavone werd enkele weken later Jannis’ opvolger en boekte meteen successen: met 13 duels zonder nederlaag schoot Eksel als een komeet omhoog in de ranking en deed het plots weer volop mee in de titelstrijd met Tervant en Stal. In deze succesvolle periode werd Hechtel ook tweemaal verslagen. In Hechtel werd het 0-1, thuis zagen maar liefst 810 toeschouwers (!) Eksel met 2-1 winnen. Eksel verloor in het vervolg van het seizoen nog slechts tweemaal, maar net de twee duels tegen die andere titelkandidaten (0-1 tegen Stal, 2-1 tegen Tervant). De titel werd opnieuw mislopen, maar een eindrondeticket werd wel wederom gehaald. In die eindronde miste Eksel enkele sterkhouders en trad het wekenlang met een onuitgegeven elftal aan. In de eerste ronde liep het al ei zo na mis: tegen het potige Rooierheide werd het tot tweemaal toe een doelpuntenfestijn: thuis won KFC met 4-3, in Rooierheide speelde KFC met vuur: het kreeg enkele minuten voor affluiten de 2-1 binnen en was virtueel uitgeschakeld. Eksel veerde nog recht en won in extremis nog (2-4). Een ronde verder was Stokkem de tegenstander: in Stokkem won Eksel na een karrevracht gemiste kansen opnieuw maar nipt: 2-3. Thuis werd het nog bibberen na een vroege rode kaart voor Driessen maar kon de kwalificatie na een 1-0 zege toch afgedwongen worden. Tot slot volgde de beslissende finale. Reeksgenoot Tervant werd tot tweemaal toe verslagen (2-0 en 0-1) en Eksel kon met zo’n 200 meegereisde fans vieren: de promotie naar tweede provinciale was een feit!
Na 2 jaar afwezigheid trad KFC Eksel in seizoen 2017-2018 dus terug aan in 2e provinciale en ook daar zet Eksel zijn opmars verder met een derde plaats, een tweede plaats en uiteindelijk ook de kampioenschapstitel in het beruchte “corona-seizoen”, waardoor Eksel voor de derde keer in zijn meer dan tachtig jarige geschiedenis naar de hoogste provinciale afdeling promoveert. Corona gooit eerst nog roet in het eten bij de comeback van groen-rood: seizoen 2020-2021 wordt immers al na vijf duels stopgezet, maar een jaar verder is het dan toch zover. Eksel speelt een sterk seizoen en kampeert voor nieuwjaar steeds rond plaats 4. Na nieuwjaar zakt KFC wat weg en wordt uiteindelijk zevende, maar het sleept voor het eerst zijn geschiedenis wel een eindrondeticket naar het nationale voetbal in de wacht. Reeksgenoot Zonhoven United blijkt een maatje te groot (4-0) en niet alleen het seizoen zit er zo op, maar ook een succesvolle periode. Daniel Scavone verlaat Eksel namelijk na 6 seizoenen. Als architect van een jarenlang ongewijzigd team loodste hij Eksel van derde naar eerste provinciale. In zijn zog verlaten ook T2 Ruddi Nijssen en enkele sterkhouders (Moranduzzo, Driessen, Vervloet, Jehoul) het Eksels schip.